Yves Montand na holcgazie

 - Ja ci Wacek, jak komu dobremu mówie, zostaw te szwabskie bombe w spokoju bo jak pierdyknie, kobity będą nasze gacie z elektrycznech przewodów ściągać...

- Jem chodził to i mie będzie chodził, w karburator szarpany, nie odpuszcze !

Stary się przezornie wyniósł do knajpy Pod Rzodkiewką, a pan Wacek dalej się do bebechów ty cienżarówce dobierał. Jak zaczeli się te strzały, wszystkie podnieślim ręce do góry i nie wiedzielim komu się poddawać - ruskim czy apiać szkopom. Leciem za róg a tam pan Wacek szluga se przypala i z dumo nam na swoje poniemieckie zdobycz pokazuje: chodzi !

Faktycznie, motor się kręcił, tylko z piecyka na skrzyni trochu się dymiło. A strzelał ten hitleroski wynalazek co pare chwil, żeby hajcu nie stracić. Tem sposobem, pani Józia, wczesnem rankiem o czwartej, miała dostawe kartofelków i inszych towarów z zieleniaka pod Poniatoszczakiem, które pan Wacek swojem wynalazkiem na holcgaz podrzucał. Czynszowa i sklep byli od frontu a od tyłu wytworne chawiry egzystowali.

- Dla wyzwolicieli - mój dom otworem !

- Nu, dawaj, dawaj a zawtra utrom nam w dorogu - powiedział generalski wycieruch.

- Wacuś, słyszysz ? Chyba sie zbierają...

- Czwarta dopiero, jeszcze ich zdążem pożegnać. Śpij Józia, bo od szóstej targować musiem.

A ruskie wyjechały ze wszystkiem, co było. Firany i meble pozabierali, nawet takie paprotkie z okna ten ich gienerał zgarnął pod pachie i -praszczaite braty Polaki !

Łomot do drzwi, jak cholera, pan Wacek w jednech kalesonach stoi i rzewnemy łzamy się zalewa: ratunku, pomocy, mój piec zabrali !

Wsiedli oba ze starym na rowery, ale co dalej w te ruskie kolumne sie pchali, to co i raz sołdaty wzmiankowali: a wiełocypiedy u was horoshije toże !

- Pies jech bury jechał, życia narażać nie będę, orzekł tatuś i zawrócił.

- A coś sie, Wacek, na ten piec tak uparł ?
- Wszystko co miałem, w tem piecu było !

Piecyk faktycznie był mały, gustowny, jakieściś fiszbiny powykręcane na srebrnech ramach, nóżkamy czterema na podłodze stał i wackowe precjozy w popielniku zabezpieczał.

Na taryfe sie po tem histerycznem wydarzeniu pan Wacek przerzucił, ale i kumplom pomocy nie odmawiał.

- Państwo Mancy przyjechali !

- Szwagroszczak kochany, tylko na krzesło wejde, to cie uściskam !

Swiąteczny stół nakryty czekał na gości, a pan Wacek już po stopce nalewał.

- Twoje zdrowie Maniek !

- I twoje Wacuś !
- Już ześ te ruskie zaraze odżałował ?
- Wypluj to słowo. Tera, w mojem domu, za "ruskich" możesz w dziób zarobić !

A jak ci kapcie rosną ? Już żeś swojemy kapciamy całego Rożyckiego zawojował ? Patrz sie Józia, całe miasto już o niem wie - jak po kapcie, to tylko do Mańka, na Targowe. Mientkie, twarde, z kokardo, z obcasem i bez, szpecjalne na odciski - brać i wybrać ! Czterech dzieciów i małżonkie do produkcji zatrudnił, tłuka, kleją mu te kapcie a on jech przy bramie na Brzeskom opierdziela.

- Kapcie ! Kapcie ! Każden jeden do gustu, każden jeden gwarantowany ! Paramy i na sztuki ! Jak małżonek jedne gire większe posiada, a drugie mniejsze - ni ma strachu, pare dobierzem ! Figus pan jesteś, widzę, amerykańska krawata w kolory, to weź pan jednego kapcia zielonego, a drugiego w żołte ciapki - dla małżonki modny pan będziesz !

- Małżonka mie poleciła czerwone szpilki jej nabyć, kapcie nie wyrobio, nie wisz pan, gdzie tu buda ze szpilkamy jest ?

- A na cholere będziesz pan grube żone w cienkie szpilki pchał ? Po schodach nie wyrobi ! Kapcie jej pan nabędziesz i do serca wejdziesz ! I - w razie nieporozumienia małżeńskiego, kapciem panu krzywdy nie zrobi, a szpilkamy - patrzałki pan stracisz ! Kapcie ! Kapcie ! Amerykańskie z ruskich walonek, tylko u mie ! Tylko tu ! Wracasz pan nad ranem, nie zamiarujesz rodziny budzić i byle chamskiem butem w podłogie walić, a w kapciach - suniesz pan w te cisze nocne bezszmerowo i także samo do łóżka leziesz, pożycie panu wzrasta !

- To pod te kapcie !
- Pod twoje taryfe !

- Nażarlim sie, napilim, to Maniek nam zaśpiewa.

- Tylko stół odsuń, bo mu kałdun nie przelezie ! Józia, weź szczotkie i żerandol odsuń kapkie, żeby Maniek tem łysem łbem nie stracił, jak wstanie.

- Szumnio jodły na górszczycie.....Huknął pan Marian, a żerandol mu odpowiedział lekkiem brzękiem.

Siedziałem z dzieciakami pod stołem i nijak nie mogłem skapować: Górszczyt ? Co to jest ? Co za cholera ?

Jeszcze sie mańkowa aria nie skończyła a już sie kolejne goście zameldowały. Pan Admirał Krzyzanoski, cały w granatowem morskiem mundurze z epoletamy, w pozłacanej czapce, a jakże, z Małżonką. Admirał miał zawsze drugi punkt programu - talerze na bok, a on stawał na głowie, na stole i strzelał obcasamy z admiralskich gaci. Później, wypiwszy i zakąsiwszy, zabierał dzieciaki na góre, do swojego mieszkania i pokazywał fregaty na pełnych żaglach w środku butelek.

- Pan Admiral to takie cuda niewidy ma po tych butelkach - dziwowali się dzieciaki - jak on te żagle do butelki wtranżala ?

- Panie Admirale, a pływał Pan na Darze Pomorza ? - pytali te co śmielsze.

Wysyłał wtedy któregoś szprynca na dół, żeby mu coś na pokrzepienie podrzucił, sadzał nas przy kominku i szli opowieści o wyspach, gdzie same ludożerce, gołe latajo, o palmach i rekinach, a na koniec nastawiał nam płyte co hawajskie kołysankie grała i - spalim u Pana Admirała do rana. I byłoby gites, żeby sie któryś, co do Władka chodził, nie zwiedział, że Pan Admirał w spółdzielni, na Brukowej, co morskie uniformy szyje, za krawca robi. Ale - że rodak warszawski był i każdego umiał uszanować, dla nasz został się Panem Admirałem i jak by ktoś utrzymywał inaczej to - ręka noga mózg na ścianie ! Do szpitala na Solcu już by go wieźli.

Przypadło się tak jakoś po Świętach, że w Pekinie jeden Francuz, Yves Montand się nazywał, miał wystepowac, a pan Maniuś właśnie nabył nowe technikie - radio niby, ale szklane i telewizja sie nazywało. Załadowalim sie pod wieczór na holcgazowe pana Wacka i jadziem oglądać. Pan Wacek z Admirałem w szoferce, a reszta - na skrzyni. Mamuśki karaluchi swoje zdala od piecyka trzymajo, żeby się taki nie zaczadził, nie przysnął i poruta będzie, bo zgubiem gówniarza zamiast go na kulturalne rozrywkie dostarczyć. Damy apaszki na ondulacje pozawiązywali i - jadziem ! Admirał okno se otworzył i tramwaje, żeby nam drogi nie zajeżdzali, opierdziela jak marynarz pełnomorski, a że w mundurze - tramwajarze nie wiedzo kto ich obsobacza, także samo i inne szoferaki - wszystkie drogie nam dają.

Dojechalim grzecznie, tego Francuza obejrzelim i wracamy się do domu. Aż tu nagle - dwa cywile nas zatrzymują i prawko od pana Wacka żądają. ORMO się nazywają, mówią. Latarkamy se przyświecają i szmal liczą, co jem pan Wacek odlicza.

- Mało, obywatelu kierowco, za jazdę pod prąd, na Leszczyńskiej, nocną porą, dwie stówy mandatu się należy, wzmiankują.
- Panie władza, miej pan litość, prosi się pan Wacek, gdzie ja tera będę przez Obożne do góry objeżdżał, kiedy dwa kroki od domu jestem ?

Ale one nie ustepują, aresztem grożą i więcy szmalu furt się domagają. Tu się i Admirał od tych głośnych targów obudził, czapkie nasadził i z szoferki się wygrzebał. Nie myślęcy wyrwał jednemu latarkie z ręki i jem swiatło na mordy - raz ! A tu rudy łeb się na czerwono pali jak Krzak Mojżeszowy; latarkie w dół, a drugi ormowiec, chce podejść, i - kulawy !

- Och żesz wy, obrzempały, ormowce niedorobione, za szopkie swiąteczne żeście się poprzebierali ? Władzy wam się skurwiele zachciało ? Już ja was wyormuję, ...wasza była owsem karmiona mamuśka, wont mie z drogi, bo gnaty poprzetrącam ! Zegarki się wam przejedli, na wymuszanie żeście się przewekslowały, a po cimoku jeszcze sąsiadów nie widzicie ? Leć Wacuś do chałupy i dzwoń na melicje, żeśmy zbrojny napad na obywateli odkryli, a ja tu tech dwóch za łeb przytrzymam.

Oba, Złota Reneta i Napoleon, klękli na bruku i litości się prosili. Co jem Admirał latarką po łbie nakładł to jem nakładł, jeszcze po kopie na dobranoc zarobili, zostawilim jech w płaczu nieutulonem i powrót do domu zakończylim grzecznie.

I tak nam się zeszło: przed Świętamy, Święta, Święta i - po Świętach. W łeb nam wbili: ruskich nie nocuj, ormowcom nie wierz, po szkole do pana Mańka pójdziesz na praktykie, a Admirała szanuj jak własnego ojca. Tego Francuza tyż możesz se posłuchać, o ile cię nerki nie zabolo od spacerów po Kościuszkowskiem z jakiemś twarzowem kociakiem....

 

http://www.youtube.com/watch?v=kGkzsg4QC6Q